“Mijn kind via eiceldonatie is tegelijk een levenslange reminder aan het feit dat ik geen genetisch eigen kind heb gekregen.”
Deze quote las ik ooit in een boek.
Is de optie om je kinderwens te vervullen via eiceldonatie/ dubbele donor een optie die speelt bij jou? Wat doet deze uitspraak dan met jou?
Bij de vrouwen aan wie ik de quote al voorlegde, sloeg ze niet zelden in als een kleine bom…
Dus laat het er ons eens even over hebben: hoe belangrijk zijn jouw genen in je kinderwens?
Natuurlijk ZIJN jouw eigen genen belangrijk!
Zit dit belang vooral niet te negeren voor jezelf. Wees gewoon eerlijk en mild met jezelf. Je genetisch willen voortplanten IS een oerinstinct dat de meesten onder ons wel degelijk voelen. Daar is niks abnormaals/ mis mee.
En ja, uiterlijke gelijkenissen herkennen in je kind, dat is ook zoiets wat de meesten onder ons stiekem graag willen. Ondanks van wat we van ons eigen uiterlijk vinden. Goed mogelijk dat je- nu je eiceldonatie zit te overwegen- overal moeders en hun kinderen ziet die uiterlijk zo op mekaar lijken. Dat het je nu zo opvalt. Dat het ‘steekt’.
Let’s face it, wellicht denkt geen enkele jonge vrouw: weet je waar ik nou van droom, ik wil later een kind krijgen met behulp van de eicellen en dus genen van een andere vrouw (mogelijk zelfs, als het effe kan, een wildvréémde vrouw).
De overgang moeten maken van het bekende- en dus comfortabel aanvoelende- scenario van een genetisch eigen kind naar dat andere, onbekende- en dus eng aanvoelende- scenario van een kind via eiceldonatie, dat is een regelrecht rouwproces. Het verlies van jouw genen IS een rouwproces.
Ik herhaal: wees mild met jezelf, het is normaal. Het ligt niet aan jou dat het lastig voelt. Het is… belangrijk.
Anderzijds vallen er een aantal nuanceringen toe te voegen aan het belang van genen:
1. Verzameling van wensen
Je kinderwens is niet één wens. Het is een verzameling van wensen.
Je genetisch willen voortplanten is één deelwens.
Er zijn tal van andere deelwensen die los staan van genen. Welke zijn dat bij jou? Benoem er eens een paar.
2. Mama zijn
Wat is dat eigenlijk in essentie “mama zijn”? Wat maakt mama zijn zo uniek? Hoe zie jij dat?
Voor mij persoonlijk staat “mama zijn” gelijk met onvoorwaardelijke en onbeschrijflijk sterke liefde en verbondenheid. Niks is zo onvoorwaardelijk en zeker als de liefde voor je kind(-eren).
Misschien (puur hypothetisch/ laat ons hopen van niet) spookt je kind ooit de meeste vreselijke dingen uit . Hij/ zij kan je hooguit enorm teleurstellen en heel veel verdriet doen. Maar stoppen met je kind graag te zien, met je verbonden te voelen, dat is onmogelijk. Als ik kijk naar mijn eigen kinderen, dan zijn zij de enige twee personen op de hele aardbol voor wie dat in die mate geldt.
Ik geloof sterk dat dit soort unieke liefde en verbondenheid los staat van de genenkwestie.
Moederliefde is niet gelinkt aan genen. Moederliefde gaat verder dan een setje genetische informatie.
Donoreicel of niet: jij zal de… mama zijn.
3.Epigenetica
Er is ook nog zoiets als epigenitica: de wetenschap van het aan-en uitschakelen van genen. Het is relatief nieuwe, complexe maar oh zo boeiende materie.
Ons DNA is een ketenvormige biochemische structuur, die een set van genetische informatie vormt. Er kunnen stukjes van die keten, genen, in- en uitgeschakeld worden, door allerlei biochemische wisselwerkingen en reacties. Welke genen uiteindelijk ‘aangezet’ worden en welke niet, dat hangt af van een heleboel factoren: de leefomgeving, levensstijl, voeding,… en … door de baarmoeder waarin men groeit. Zo zouden er in het endometrium (de laag die de baarmoederwand bedekt en waar een embryo zich innestelt) biochemische structuren aanwezig zijn, genaamd micro- RNA, die mee beslissen welke genen van de groeiende foetus aan-en afgeschakeld worden.
Je kan het vergelijken met een boek. Er is een gedrukte tekst, een set van informatie. Maar er kunnen andere interpretaties ontstaan van diezelfde tekst. Naargelang wie het leest. En onder welke omstandigheden.
Zo zou je als mama via een donoreicel toch mee invloed krijgen op de genen van je kindje.
Via het mechanisme van epigenetica zou een kind kenmerken van je meekrijgen ook al is het DNA afkomstig van een gedoneerde eicel.
Struggle jij met twijfels over de stap naar eiceldonatie? Nogmaals: heel normaal, het IS complex. En je genen ZIJN belangrijk.
Maar besef ook:
Je straalt van nature een krachtige energie van verlangen uit. Je wilt dit kind immers ontzettend graag – anders zou je geen IVF met eiceldonatie doen. Met deze verlangensenergie kan je je babydroom werkelijkheid maken. Want soortgelijke (in dit geval hoge) energieën trekken elkaar aan.
Maar anderzijds creëer je door je angsten veel ruis op deze hoge, positieve energie van verlangen. Dus kijk hoe je de ruis kan wegfilteren of finetune je kinderwenskeuzes zodat ze 100% bij jou passen.
Door je gedachten en energie bewust positief te sturen, trek je ook positieve ervaringen aan. Dit is mijn diepe overtuiging, gebaseerd op mijn eigen kinderwens en jarenlange ervaring met klanten.
Geloof jij dat ook en wil je op deze manier je zwangerschapskansen maximaliseren, in aanvulling op jouw medische fertiliteitsbehandelingen? Dan is mijn coachingtraject op jouw lijf geschreven.
Elke week maak ik ruimte voor 2 gratis online matchgesprekken voor vrouwen (of koppels) die interesse hebben in dit traject.
Ja, ik wil graag een gratis matchgesprek.
