Donderdag 28 april 2022.
Op die verschrikkelijke dag is mijn wereld even gestopt met draaien.
Want op die dag verloor ik vrij plots mijn lieve mama…
Haar dood en wat het met mij doet
heeft mij nog eens doen stilstaan bij de grootsheid
van het moederschap
en van moederliefde.
Zovéél liefde
heb ik van mijn mama gekregen.
Ze zag mij zo graag dat ze mij het liefst van al onder een glazen stolp had gezet.
Waar ik dan vervolgens telkens van onderuit kroop.
Ik moet daar niet onnozel over doen, dat gaf wel eens wat spanning tussen ons.
Maar dat was eigenlijk niet zo erg.
Want zonder het uit te spreken wisten we allebei hoe graag we mekaar zagen.
Het moederschap, moederliefde, het is hét allergrootste.
Dat beseften mijn mama en ik allebei.
Vooral omdat we allebei jaren lang hebben moeten leven met een onvervulde kinderwens.
Die ervaring was iets wat ons zonder woorden bond.
Op mijn meest recente verjaardag heeft ze me daar nog een prachtige mail over geschreven.
Over hoe blij ze was dat ze uiteindelijk toch zwanger was en hoe gelukkig mijn komst haar had gemaakt.
Alsof ze voelde dat het mijn laatste verjaardag zou zijn, waarbij we fysiek samen zouden zijn.
Er zal tot op het einde van mijn leven werkelijk geen verjaardag voorbij gaan zonder die mail te lezen.
Zo dankbaar ben ik
voor haar onvoorwaardelijke, intense en unieke moederliefde.
En zo dankbaar ben ik dat
ik diezelfde liefde kan doorgeven aan mijn kinderen.
Van het leven dat ze mij cadeau gaf
ga ik nu verder het allermooiste maken.
Dat ben ik haar verschuldigd.
Lieve mama,
Jij was de trouwste lezer van mijn artikelen
en ik geloof dat jij hier ook nog altijd meekijkt naar mijn hele leven.
Moederliefde verdwijnt nooit…
