Waarom ik nog vaak terugdenk aan de Australiër in Laos

Waarom ik nog vaak terugdenk aan de Australiër in Laos

Het was al stikdonker toen we er per boot arriveerden via de brede Mekong rivier. Het Laotionaanse dorpje bestond uit niet meer dan twee morsig uitziende snackbars, een dito mini- supermarktje, een paar gammele houten huisjes en… één sjofel guesthouse . In dat laatste waren we gedoemd om te overnachten. Overschot van keuze hadden we namelijk niet…

De ongelooflijk norse eigenaar toonde ons een shabby, planken kamertje. Hij priemde met zijn wijsvinger naar de brandende TL buis lamp tegen de plafond en commandeerde in gebroken Engels: “Don’t switch light off. You go outside. OK. But you don’t switch light off. Only, when you go to sleep, then you switch light off. When you wake up in morning, you don’t need light. Sun. So you don’t switch light back on. OK, you understand.”

Enigszins overweldigd prevelde ik: “Euh ok… but euh… why?”. De man kon mijn kritische houding duidelijk niet appreciëren, haalde zijn schouders op en beende weg.

Een slungelig, slonzig figuur was intussen uit de naastliggende kamer komen aan sleffen op zijn flipflops. Hij had het gesprek gehoord. Hij gaf mij een schouderklopje en mompelde droogweg en met een zwaar Australisch accent: “Hey, mate… just don’t question the system…” En weg was hij. “Weirdo”, dacht ik.

Mijn partner en ik lieten ons niet uit het lood slaan, smeten onze backpacks in het planken kamertje en haastten ons naar buiten in de hoop op dit uur nog iets eetbaars te vinden in dit hellhole. Maar eerst deed ik iets dat grote gevolgen zou hebben: eigenzinnig als ik ben… switchte ik het licht van de kamer uit!

We aten een rode vegetarische curry met gebakken rijst, die verdacht lekker was. Het bracht ons in een vreugderoes die ons de licht- kwestie helemaal deed vergeten. Maar dat veranderde toen we overmoedig de kamer  weer binnenstapten en… het licht aan switchten. Het vreselijke witte licht bleef met een razende frequentie aan- en uitknipperen en het ergste van al was dat we het niet meer uitgeswitcht kregen.

We bekvechtten een kwartier over wie van ons beiden zou gaan klagen bij de eigenaar, maar geen van ons twee lafaards durfde het aan. Aankloppen voor hulp bij onze Australische buur leek ons ook niet echt een optie met veel meerwaarde.

Het werd een korte nacht en (héél) vroeg in de ochtend dropen we stilletjes af. Op weg naar een heerlijk luxueus guesthouse- met feilloze verlichting- een heel stuk verderop in Laos trouwens.

“Hey mate… just don’t question the system…” Ik ben de tel kwijt van het aantal keren dat mijn partner me sindsdien plagerig en- met een redelijk overtuigend geïmiteerd- Australisch accent heeft toegesproken met die gevleugelde woorden. Hij doet het telkens ik weer eens systemen, regeltjes of gangbare overtuigingen kritisch in vraag ben aan het stellen. En, believe me, dat doe ik redelijk dikwijls. Ik blijf het doen. Omdat ik het niet kan laten. En omdat ik het belangrijk vind.

Systemen, regeltjes en gangbare overtuigingen in vraag stellen, dat doe ik ook als fertiliteitscoach.

Bijvoorbeeld omdat mijn klanten, ambitieuze vrouwelijke professionals met een diepe kinderwens en tikkende biologische klok…

… zich  als “geriatrische patiënt” bejegend voelen
… voor minstens een half jaar op een donor moeten wachten terwijl hun biologische klok ontploft en hun emotionele veerkracht volledig op is
… als single wensmama  door een mangel van psychologische screening worden gehaald
anonieme donorconceptie zonder meer voorgesteld krijgen als standaard, terwijl ze daar geen goed gevoel bij hebben
… zich niet durven overgeven aan hun hartsverlangen omwille van een niet-kinderwens- vriendelijke professionele context of omdat er lading zit op having it all (het moederschap én een carriere)
…het gevoel hebben dat ze hun kinderwens dus maar beter afschrijven

Herkenbaar één of meerdere van deze? Wel, hey mate… DO question the system! Please DO! Verloochen niet wat JIJ voelt. Blijf dingen kritisch in vraag stellen. Zoek opties die passen bij JOUW waarden en wensen. Vraag je indien nodig af: ‘What else is possible?’

Vertrouw je erop dat jij de persoon bent die in staat is om jouw werkelijkheid te creëeren? Dat je je zwangerschapskansen maximaliseert door in een positieve flow te komen, negatieve emoties en overtuigingen los te laten, keuzes te maken die 100% kloppend voelen, nieuwe mogelijkheden te verkennen, een diep vertrouwen te ontwikkelen in je eigen vermogen om zwanger te worden,…?
Dan is mijn coachingtraject precies wat jij nodig hebt.

Voel je dit? Laten we vrijblijvend kennismaken in een gratis 30 minuten call. Dit is jouw kans om je toekomst in eigen handen te nemen!

 

Ja, zo’n gratis online matchgesprek wil ik!

Deel dit bericht:

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde Berichten

De mythe van de succesvolle vrouw zonder kind
"Iedereen denkt dat het een bewuste keuze is dat ik geen kinderen heb." Dat vertelt  Romi* (41). Als rechter gaat het...
Lees meer...
“Ik wil geen anonieme donor.” … en nu?
Overweeg jij  om voor een kindje te gaan via eiceldonatie en/of spermadonatie? Die keuze is "BIG"!  Er spelen een heleboel...
Lees meer...
Wat maakt de kinderwens van een 40+- vrouw zo specifiek?
De kinderwens van een 40+- vrouw, is totaal niet te vergelijken met de kinderwens van een vrouw die pakweg 10...
Lees meer...